دانلود مقاله فعالیت و چندشکلی ادغامی رتروترنسپوزونها در برخی جمعیتهای خربسه فایل ورد (word) دارای 3 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد دانلود مقاله فعالیت و چندشکلی ادغامی رتروترنسپوزونها در برخی جمعیتهای خربسه فایل ورد (word) کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی دانلود مقاله فعالیت و چندشکلی ادغامی رتروترنسپوزونها در برخی جمعیتهای خربسه فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
سال انتشار: 1392
محل انتشار: هشتمین همایش بیوتکنولوژی جمهوری اسلامی ایران و چهارمین همایش ملی امنیت زیستی
تعداد صفحات: 3
نویسنده(ها):
سعیده غلامزاده خویی – دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده کشاورزی
بابک عبدالهی مندولکانی – استادیار گروه اصلاح و بیوتکنولوژی گیاهی دانشکده کشاوری دانشگاه ارومیه
ایرج برنوسی – دانشیار گروه اصلاح و بیوتکنولوژی گیاهی دانشکده کشاوری دانشگاه ارومیه
چکیده:
رتروترنسپورزونها فراوانترین و گسترده ترین عناصر جابه جا شونده در ژنوم یوکاریوتها میباشند. چندشکلی ادغامی و شیوع آنها در ژنومهای گیاهی استفاده از آنها را به عنوان نشانگرهای مولکولی ایده ال میسازد. به منظور مطالعه فعالیت خانواده های مختلف رتروترنسپورزونی و چند شکلی ادغامی حاصل از آنها در 10 جمعیت مختلف خربزه (Cucumi smelo L.) از نشانگرهای IRAP استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشتر رتروترنسپورزونهای مورد استفاده در جمعیتهای خربزه، فعال بوده و در داخل همدیگر ادغام میشوند. از پنج آغازگر IRAP (3 آغازگر منفرد و 2 آغازگر ترکیبی) مورد استفاده، در مجموع 94 مکان تکثیر شد که 90 مکان چند شکل بود. ترکیب آغازگری LTR4+LTR2453 و آغازگر LTR2476 به ترتیب بیشترین (23) و کمترین (12) تعداد مکان را تولید نمودند. دندروگرام حاصل از تجزه کلاستر به روش UPGMA مبتنی بر ضرایب فاصله نی، جمعیتها را در پنج گروه اصلی متمایز نمود. بیشترین و کمترین فاصله ژنتیکی بین جمعیتها به ترتیب 0/26 (مینو و زیوری شاهرود) و 0/09 (خاقانی مادری و تل شاهروزد) بود. افراد با فاصله ژنتیکی مناسب میتوانند بطور بالقوه به عنوان والیدین تلاقی در برنامه های به نژادی خربزه مورد استفاده قرار گیرند.